Son Akşam Yemeği, İncil’den bir bölüm olup İsa’nın,
havarilerinden birinin kendine ihanet edeceğini söylemesi ve herkesin şok
içerisinde kendini sorguladığı bir yemek masasını anlatır. Bu yazımda Ugolino di Nerio'nun Son Akşam Yemeği eseri ile Leonardo da Vinci'nin Son Akşam Yemeği eserini kendimce karşılaştırdım:
 |
| Ugolino di Nerio, Son Akşam Yemeği, 1350. |
Başında hale olan kişiler kutsaldır. İsa'nın sağında, hale olmadan konumlandırılan Yahuda (Judas)’nın ihaneti anlatılır.
Ugolino di Nerio’nun mekansal perspektifin ilk örneklerinden olan bu tablosunda tavan ve masa ayarları gibi detaylar belirgindir. İsa’nın sağında oturan havariler, her ne kadar masa ve tavan perspektife uysa da, sanki masadaki diğer havarilere göre küçükmüş gibi görünmektedir. Masadaki objelerin bir kısmı da aynı şekilde perspektife uymadıkları için sanki havada asılıymış gibi görünüyorlar.
Işık ve gölge tekniklerinin çok az kullanıldığı, fon ve figürler arasında keskin geçişlerin olduğu görülmektedir.
Eserdeki karakterlerin el ve mimik hareketleri de durgun ve tıpkı örüntü gibi birbirini tekrar eder gibi görülmektedir. Bu eserde önemli olan betimlenen olaydır.
 |
| Leonardo da Vinci, Son Akşam Yemeği, 1498. |
Ugolino di Nerio’nun eserinden yaklaşık 150 yıl sonra Leonardo da Vinci tarafından resmedilen Son Akşam Yemeği tablosu elbette çok farklıdır.
Bu eserde havarilerde ve İsa’da hale görülmemektedir.
Dolayısı ile soldan beşinci olan Yahuda da hemen ayırt edilememektedir.
 |
Ancak hem İsa ile aynı tabağa uzanan kişi olması hem de elinde İsa’yı ele vererek kazandığı paranın kesesini tutması bize hainin kim olduğunu işaret ediyor. Bu gibi detaylarla Ugolino di Nerio’ya göre Son Akşam Yemeği’ni çok daha farklı şekilde betimlediğini görebiliyoruz.
Işık ve perspektifin olağanüstü bir ustalıkla uygulandığı,
fon ve figürler arasındaki yumuşak renk geçişleri, figürlerin gerçeğe
uygunluğu, aralarındaki kusursuz uyum, bütünlük ve anlatım gücü hemen göze
çarpmaktadır.
İsa’nın, havarilerinden birinin kendine ihanet
edeceğini söylemesi ve herkesin şok içerisinde kendini sorgulaması ve karmaşa,
dönemin teknikleri ile betimlenmiş ölümsüz bir eser haline gelmiştir. Ayrıca
havarilerin mimikleri ve el hareketleri dahi özenle betimlenmiştir. Örneğin; hemen
Hz. İsa'nın sağında bulunan Thomas'ın parmağının gökyüzünü işaret ediyor
oluşunun Hz. İsa'nın göğe yükselmesine atıfta bulunduğu düşünülmektedir.
Eserde çok sayıda ayrıntı bulunmasına rağmen Ugolino
di Nerio’ya göre daha sade bir ortam yaratan Da Vinci, konuya tamamen konsantre
olmamız için gereksiz detayları en aza indirmiş olduğu görülmektedir.
Kaynak:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder